Prije više od 3000 godina, ljudi su prepoznali ponašanja za koja mi danas znamo da su uzrokovana poremećajem moždane funkcije, poznatijim kao epilepsija.
Epilepsija predstavlja hroničnu bolest mozga koje se karakteriše spontanim ponavljanjem epileptičkih napada. Napadi su zajednički imenitelj svih epilepsija. Epilepsija predstavlja ozbiljno medicinsko stanje, ali 2 od 3 osobe sa dijagnostikovanom epilepsijom uspijevaju da drže epilepsiju pod kontrolom i da žive dobro, baš kao što i druge osobe nauče da žive dobro sa drugim hroničnim oboljenjima.
Epilepsija predstavlja i treće najčešće hronično neurološko oboljenje koje ne poznaje starosne, rasne, socijalne i geografske granice. Prema podacima Svjetske zdravstvene organizacije, oko 1% svjetske populacije boluje od epilepsije (između 50-80 miliona), a procjenjuje se da se oko 5 miliona novih pacijenata regrutuje godišnje na globalnom nivou.U Crnoj Gori od epilepsije boluje 6186 osoba. (nepublikovani podaci)
Osobi se dijagnostikuje epilepsija ako:
1) ima najmanje dva ničim izazvana (ili refleksna) napada, sa razmakom izmedju napada od najmanje 24 časa ili
2) jedan ničim izazvani (ili refleksni) napad uz vjerovatnoću da će imati dalje napade (koja je slična opštem riziku od ponovne pojave napada nakon dva neprovocirana napada), tokom sledećih 10 godina ili
3) ako joj se dijagnostikuje epileptički sindrom. (Fisher et al. 2014)
Važno
UKOLIKO OSOBA DOŽIVI JEDAN EPILEPTIČKI NAPAD TO NE ZNAČI DA TA OSOBA BOLUJE OD EPILEPSIJE. Mnoge osobe dožive jedan epileptički napad tokom života usljed povrede, bolesti ili povišene tjelesne temperature. Ovi napadi se nazivaju provociranim napadima.
Epilepsija se može javiti kod bilo koje osobe imože biti prisutna u bilo kom dobu, ali je njena najveća učestalost u djetinjstvu i u kasnijoj životnoj dobi.
Kod izvjesnih sindroma koji počnu u djetinjstvu, po izlasku iz perioda koji je karakterističan za taj sindrom, epilepsija prestaje. Ipak, epilepsija se smatra kod daleko najvećeg broja pacijenata cjeloživotnom bolešću. Prognoza epilepsije je varijabilna i zavisi od brojnih faktora. Kao što je već napomenuto, uz adekvatno medikamentozno liječenje, 2 od 3 osobe će imati adekvatnu kontrolu napada, dok će preostala trećina pacijenata imati tzv. farmakorezistentnu epilepsiju, koja predstavlja najveći izazov za svakog epileptologa. Kod ovih pacijenata se uz medikamentoznu, primjenjuju i drugi modaliteti liječenja, koji mogu poboljšati kontrolu napada a u pojedinim slučajevima ih i potpuno zaustaviti.